Op 18 April 2015 vloog ik naar Istanbul in Turkije.
Het was mild voorjaarsweer, 18 tot 20 graden. Nadat ik de toeristische bezienswaardigheden had bekeken, ging ik met de veerboot naar Valova. Hier begon mijn fietsreis in Turkije. De bedoeling was een rit naar Ankara. Het weer was omgeslagen, guur en regen. Ik fietste van Valova boven langs het Iznik meer, naar de plaats Iznik. Daar kon ik gelukkig in een hotel slapen, in een klein kamertje boven de bakkerij.
De volgende dag werd het nog kouder, ik fietste van Iznik naar Bilecik. Ook hier sliep ik weer in een hotel, dit keer in een ruimere kamer. Op de tv zag ik dat de route die ik gepland had te gaan fietsen, richting Eshkisehir, bedekt was door een flinke sneeuwlaag. Ik veranderde mijn plan, het was de bedoeling om een paar weken in een lekkere voorjaars- temperatuur te fietsen. De vooruitzichten waren het tegendeel: vorst en sneeuw.
Ik ging met de bus naar het zuiden, naar Antalya. Het was een hele dag rijden, al snel vond ik een betaalbaar hotel. Na het inchecken en de spullen op de kamer gebracht te hebben, ging ik in een lekkere avond temperatuur, op zoek naar een winkel om wat te eten te kopen.
Ik bleef hier twee nachten. De volgende dagen fietste ik via Alanya langs de kust naar de plaats Silifke. Soms sliep ik in een hotel, maar ook wel in mijn tentje. Ik vind dat de stijgingen over de bergwegen in Turkije veel, veel, steiler zijn dab in de andere landen waar ik gefietst heb.
Silifke is een historische stad, de oprichter was Seleucus I Nicato, een Griek. Ik vervolgde mijn fietsreis richting Koya via Karaman. Het was eerst nog een mooie tocht door de bergen, maar wel met soms flinke stijgingen. Karaman ligt op een hoogvlakte, en dit ging zo door tot aan Ankara, veelal een drukke vierbaansweg. Ik bezocht nog de stad Konya, waar ik enkele dagen verbleef. Ik ging naar een uitvoering van de dansende derwisjen en het Mevlana museum.
Vanaf Ankara vloog ik weer terug naar Nederland